સોનેરી બોલ, ચોર ફીઓ અને શક્તિશાળી જ્હોન

 

સોનેરી બોલ, ચોર ફીઓ અને શક્તિશાળી જ્હોન

એક ઘેઘૂર વડના ઝાડ નીચે લીલુંછમ ઘાસ પથરાયેલું હતું. સુર્યના કિરણો પાંદડાંઓ વચ્ચેથી ગળાઈને નીચે આવતા હતા, જાણે કોઈ સોનેરી ઝરમર વરસતી હોય. આ રમણીય સ્થળે સલીન, ફલીન અને નલીન, ત્રણ પાક્કા ભાઈબંધો, મસ્તીથી રમી રહ્યા હતા. તેમની રમતનું મુખ્ય આકર્ષણ હતો તેમની પાસે રહેલો એક અદભૂત સોનેરી બોલ. આ બોલ કોઈ સામાન્ય બોલ નહોતો. તે ચમકતો હતો, જાણે અંદર સોનું ભર્યું હોય. જ્યારે તે ઉછાળવામાં આવતો ત્યારે હવામાં એક મધુર રણકાર ઉત્પન્ન કરતો અને સહેજ તેજસ્વી પ્રકાશ પણ ફેલાવતો. બાળકો તેને ખૂબ પ્રેમથી સાચવતા અને તેની સાથે રમવાનો તેમને અદમ્ય આનંદ આવતો હતો.

સલીન બોલને જોરથી ઉછાળતો, ફલીન તેને કુશળતાપૂર્વક પકડી લેતો, અને પછી નલીન તરફ ફેંકતો. ત્રણેયના ચહેરા પર નિર્દોષ આનંદ અને ઉત્સાહ છલકાતો હતો. તેમની ખિલખિલાટ આખા મેદાનમાં ગુંજતી હતી.

આ રમતને નજીકમાં આવેલા એક બીજા મોટા ઝાડની ડાળી પર બેઠેલો ફીઓ ધ્યાનથી જોઈ રહ્યો હતો. ફીઓ દેખાવે વાંદરા જેવો ચપળ અને ધূর্ত હતો. તેની આંખોમાં હંમેશા કોઈક તોફાન કે યુક્તિ છુપાયેલી રહેતી. તે સલીન, ફલીન અને નલીનને પહેલા પણ રમતા જોઈ ચૂક્યો હતો, પણ આજનો સોનેરી બોલ તેનું ધ્યાન ખેંચી ગયો હતો. બોલની ચમક અને તેની સાથે સંકળાયેલો બાળકોનો આનંદ જોઈને ફીઓના મનમાં લાલચ જાગી. તેને લાગ્યું કે આવો અદભૂત બોલ તો પોતાની પાસે જ હોવો જોઈએ. તે મનોમન બોલ ચોરી કરવાનો વિચાર કરવા લાગ્યો.

ફીઓ પોતાની ધૂર્ત આંખોથી બાળકોની રમત અને તેમના હલનચલનનું બારીકાઈથી નિરીક્ષણ કરવા લાગ્યો. તે યોગ્ય તકની રાહ જોવા લાગ્યો. બાળકો બોલને ક્યારે જમીન પર મૂકે છે, ક્યારે તેમનું ધ્યાન બીજે જાય છે – આ બધી વાતો તે ઝીણવટપૂર્વક નોંધી રહ્યો હતો. તેનો પ્લાન સરળ હતો: બાળકોનું ધ્યાન ભટકે કે તરત જ ઝાડ પરથી નીચે ઉતરી, ચપળતાથી બોલ ઉઠાવી અને ફરી પાછો ઝાડ પર ચડીને ભાગી જવો.

થોડીવાર રમત રમ્યા પછી, સલીન બોલને ઘાસ પર મૂકીને પાણી પીવા માટે થોડો દૂર ગયો. ફલીન અને નલીન બોલની નજીક જ ઉભા હતા, પણ તેમનું ધ્યાન આસપાસ ઉડી રહેલા રંગબેરંગી પતંગિયાઓ પર ગયું. આ જ ક્ષણનો ફીઓ રાહ જોઈ રહ્યો હતો.

પળનો પણ વિલંબ કર્યા વિના, ફીઓ વીજળીની ઝડપે ઝાડ પરથી નીચે ઉતર્યો. તેના પગલાં એટલા હળવા હતા કે ઘાસ પર પણ તેનો અવાજ ન આવ્યો. તે દબાતા પગલે સોનેરી બોલ પાસે પહોંચ્યો. ફલીન અને નલીનનું ધ્યાન હજુ પણ પતંગિયાઓમાં હતું. ફીઓએ ઝડપથી સોનેરી બોલ પોતાના હાથમાં લીધો. બોલનો સ્પર્શ થતાં જ તેને એક અજબ પ્રકારનો આનંદ થયો. બોલ ખરેખર તેની કલ્પના કરતાં પણ વધુ સુંદર હતો.

બોલ હાથમાં આવતા જ ફીઓ પાછળ ફર્યો અને ફરીથી ઝાડ પર ચડવા લાગ્યો. તેની ચપળતા જોતા જ લાગતું હતું કે તે ઝાડ પર ચડવા માટે જ બન્યો છે. ક્ષણાર્ધમાં તે ઝાડની ઊંચી ડાળી પર પહોંચી ગયો.

જ્યારે સલીન પાણી પીને પાછો ફર્યો, ત્યારે તેણે જોયું કે બોલ તેની જગ્યાએ નથી. "અરે! બોલ ક્યાં ગયો?" તેણે ચિંતિત સ્વરે પૂછ્યું. ફલીન અને નલીનનું ધ્યાન પણ બોલ ન દેખાતા તરત જ રમત પર પાછું ફર્યું. તેઓએ આસપાસ જોયું, પણ બોલ ક્યાંય દેખાયો નહીં.

ત્યાં જ નલીનની નજર ઝાડ પર બેઠેલા ફીઓ પર પડી. ફીઓના હાથમાં સોનેરી બોલ ચમકી રહ્યો હતો. "જુઓ! ફીઓ પાસે છે આપણો બોલ!" નલીને બૂમ પાડી.

સલીન અને ફલીને પણ ઝાડ પર જોયું. ફીઓ તેમને જોઈને હસવા લાગ્યો. તેની ધૂર્ત આંખોમાં વિજયનો ભાવ હતો. બાળકો સમજી ગયા કે ફીઓ તેમનો સોનેરી બોલ ચોરી ગયો છે.

ત્રણેય મિત્રો દુઃખી થઈ ગયા. તેમનો સૌથી પ્રિય બોલ ચોરાઈ ગયો હતો. તેઓ ફીઓ પાસે બોલ પાછો આપવા વિનંતી કરવા લાગ્યા, પણ ફીઓ તો માત્ર હસતો રહ્યો અને બોલને વધુ મજબૂત પકડવા લાગ્યો. તેને બોલ પાછો આપવાનો કોઈ ઇરાદો ન હતો.

આ બધી ઘટના થોડે દૂર ઉભેલો જ્હોન જોઈ રહ્યો હતો. જ્હોન આ ગામનો રહેવાસી ન હતો. તે એક રહસ્યમય પ્રવાસી હતો, જેની પાસે કેટલીક અદભૂત શક્તિઓ હતી. જ્હોન દેખાવે ભલે સામાન્ય માણસ જેવો લાગતો હોય, પણ તેની આંખોમાં એક અલગ જ તેજ અને ગંભીરતા હતી. તે હંમેશા શાંત અને નિરીક્ષક રહેતો. બાળકોને દુઃખી જોઈને તેને ફીઓના કૃત્ય પર ગુસ્સો આવ્યો.

જ્હોનને ખબર હતી કે ફીઓ જેવો ધૂર્ત ચોર સરળતાથી બોલ પાછો નહીં આપે. તેણે બાળકોની મદદ કરવાનું નક્કી કર્યું.

જ્હોન પાસે બે મુખ્ય શક્તિઓ હતી. પહેલી શક્તિ હતી ઉડવાની. તે જ્યારે ઇચ્છે ત્યારે પક્ષીની જેમ આકાશમાં ઉડી શકતો હતો. અને બીજી શક્તિ વધુ અદભૂત હતી - તે કોઈ પણ જીવંત વસ્તુને થોડા સમય માટે પથ્થર બનાવી શકતો હતો. આ શક્તિનો ઉપયોગ તે અત્યંત જરૂર પડે ત્યારે જ કરતો, કારણ કે તે જાણતો હતો કે આ શક્તિનો દુરુપયોગ વિનાશ નોતરી શકે છે.

જ્હોન બાળકો પાસે આવ્યો અને પૂછ્યું, "શું થયું મિત્રો? તમે કેમ આટલા ઉદાસ છો?"

સલીને રડમસ અવાજે આખી વાત જણાવી. "ફીઓ અમારો સોનેરી બોલ ચોરી ગયો અંકલ. તે ઝાડ પર બેઠો છે અને બોલ પાછો નથી આપતો."

જ્હોને ફીઓ તરફ જોયું, જે હજુ પણ ઝાડ પર બેસીને બોલ સાથે રમી રહ્યો હતો અને બાળકોને ચીડવી રહ્યો હતો. જ્હોને મનોમન નિર્ણય લીધો કે ફીઓને તેના કૃત્યની સજા મળવી જોઈએ અને બાળકોનો બોલ પાછો મળવો જોઈએ.

"ચિંતા ન કરો બાળકો," જ્હોને કહ્યું. "હું તમારો બોલ પાછો લાવી આપીશ."

સલીન, ફલીન અને નલીને જ્હોન તરફ આશ્ચર્યથી જોયું. ફીઓ તો ઝાડની ખૂબ ઊંચી ડાળી પર હતો, ત્યાં સુધી કેવી રીતે પહોંચવું?

પણ જ્હોને જે કર્યું તે જોઈને તેમની આંખો પહોળી થઈ ગઈ. જ્હોને એક ઊંડો શ્વાસ લીધો, તેના શરીરમાં એક દિવ્ય ઊર્જાનો સંચાર થયો અને અચાનક તેના પગ જમીન છોડીને હવામાં તરવા લાગ્યા. ધીમે ધીમે તે ઉપર ઉઠવા લાગ્યો અને જોત જોતામાં તે પક્ષીની જેમ હવામાં ઉડવા લાગ્યો!

બાળકોએ આવો અદભૂત નજારો પહેલા ક્યારેય જોયો ન હતો. તેઓ સ્તબ્ધ થઈને જ્હોનને ઉપર ઉડતા જોઈ રહ્યા.

ફીઓ પણ જ્હોનને પોતાની તરફ ઉડતા જોઈને ચોંકી ગયો. તેણે ક્યારેય કોઈ માણસને આ રીતે ઉડતા જોયો ન હતો. તેને સમજાયું કે આ માણસ સામાન્ય નથી અને કદાચ બોલ પાછો લેવા આવી રહ્યો છે. ફીઓ ગભરાઈ ગયો. તેને થયું કે હવે અહીંથી ભાગી જવું જ હિતાવહ છે.

ફીઓ તરત જ બોલને પોતાની કમર પાસે બાંધીને ઝાડની બીજી બાજુની ડાળીઓ પર ચપળતાથી કૂદવા લાગ્યો. તેનો ઉદ્દેશ્ય હતો કે ઝાડ પરથી ઉતરીને નજીકના જંગલમાં ભાગી જવું.

પણ જ્હોન ઉડવાની શક્તિને કારણે ફીઓ કરતાં વધુ ઝડપી હતો. તે સીધો ફીઓ તરફ ઉડ્યો. ફીઓ એક ડાળી પરથી બીજી ડાળી પર કૂદી રહ્યો હતો, પણ જ્હોન તેની ગતિને પકડી રહ્યો હતો.

"ફીઓ! બોલ પાછો આપી દે!" જ્હોને ઉપરથી અવાજ આપ્યો.

પણ ફીઓ સાંભળે તેમ નહોતો. તે તો બસ ભાગવામાં જ લાગ્યો હતો. તે જાણતો હતો કે જો જ્હોનના હાથમાં આવી ગયો તો મુશ્કેલી થશે.

જ્હોન ફીઓથી થોડા જ અંતર પર હતો. તેણે જોયું કે ફીઓ હવે ઝાડ પરથી નીચે ઉતરવાની તૈયારીમાં છે. જો ફીઓ એકવાર જંગલમાં ભાગી ગયો તો તેને શોધવો મુશ્કેલ થઈ જશે. આ ક્ષણે જ્હોનને પોતાની બીજી શક્તિ યાદ આવી - કોઈને પણ પથ્થર બનાવવાની શક્તિ.

જ્હોન જાણતો હતો કે આ શક્તિનો ઉપયોગ કાળજીપૂર્વક કરવો જોઈએ. તે ફીઓને કાયમ માટે પથ્થર બનાવવા માંગતો ન હતો, ફક્ત તેને રોકવા માંગતો હતો જેથી તે બોલ પાછો લઈ શકે. તેણે નક્કી કર્યું કે તે આ શક્તિનો ઉપયોગ માત્ર થોડા સમય માટે કરશે, જેટલા સમયમાં તે ફીઓ પાસેથી બોલ લઈ શકે.

જ્હોને હવામાં સ્થિર થઈને ફીઓ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું. તેણે પોતાની આંખોમાં રહેલી શક્તિને કેન્દ્રિત કરી અને ફીઓ તરફ એક તેજસ્વી કિરણ છોડ્યું. આ કિરણ આંખના પલકારામાં ફીઓ સુધી પહોંચી ગયું.

જેવું કિરણ ફીઓના શરીરને સ્પર્શ્યું, તેવો જ ફીઓ જ્યાં હતો ત્યાં જ સ્થિર થઈ ગયો. તેની દોડવાની મુદ્રા, તેના ચહેરા પરનો ડર - બધું જ થીજી ગયું. તેનો શરીરનો રંગ ધીમે ધીમે બદલાઈને રાખોડી થવા લાગ્યો અને તે નક્કર પથ્થરની મૂર્તિ જેવો બની ગયો.

ફીઓના હાથમાં રહેલો સોનેરી બોલ પણ તેની સાથે જ પથ્થર થઈ ગયો હતો, પણ તે હજુ પણ તેના હાથમાં જ હતો.

જ્હોન ધીમેથી ઉડીને ફીઓ પાસે પહોંચ્યો. તેણે સ્થિર થયેલા ફીઓના હાથમાંથી સોનેરી બોલ લીધો. બોલ હાથમાં આવતા જ તે ફરીથી સોનેરી અને ચળકતો બની ગયો, જાણે ક્યારેય પથ્થર બન્યો જ ન હોય.

જ્હોને ફીઓને પથ્થર બનાવવાની શક્તિનો પ્રભાવ ઓછો કર્યો. ધીમે ધીમે ફીઓનું શરીર ફરીથી સામાન્ય થવા લાગ્યું. જ્યારે તે સંપૂર્ણપણે પોતાની મૂળ સ્થિતિમાં આવ્યો, ત્યારે તે ખૂબ જ ગભરાયેલો હતો. તેને છેલ્લી ક્ષણ યાદ હતી કે તે ભાગી રહ્યો હતો અને અચાનક બધું સ્થિર થઈ ગયું. તેને સમજાયું કે જ્હોન ખરેખર કેટલો શક્તિશાળી છે.

જ્હોને ફીઓ સામે જોયું અને ગંભીર અવાજમાં કહ્યું, "બીજાની વસ્તુ ચોરી કરવી એ ખરાબ વાત છે, ફીઓ. ખાસ કરીને જ્યારે તે બાળકોની પ્રિય વસ્તુ હોય. હવેથી આવું ફરી ક્યારેય ન કરતો."

ફીઓ ભય અને શરમથી માથું ઝુકાવીને ઉભો રહ્યો. તેને પોતાની ભૂલ સમજાઈ ગઈ હતી.

જ્હોન સોનેરી બોલ લઈને નીચે ઉતર્યો. સલીન, ફલીન અને નલીન આખી ઘટના શ્વાસ રોકીને જોઈ રહ્યા હતા. જ્હોન નીચે આવતા જ તેઓ તેની તરફ દોડી ગયા.

"જુઓ બાળકો, તમારો બોલ પાછો મળી ગયો!" જ્હોને હસતા મુખે કહ્યું અને સોનેરી બોલ સલીનના હાથમાં આપ્યો.

સોનેરી બોલ પાછો મળતા જ બાળકોના ચહેરા પર ખુશી છવાઈ ગઈ. તેમની આંખોમાં આંસુ હતા, પણ તે દુઃખના નહિ, આનંદના હતા. તેઓએ જ્હોનનો ખૂબ ખૂબ આભાર માન્યો.

"આપનો ખૂબ ખૂબ આભાર અંકલ! આપે અમારો બોલ પાછો લાવી આપ્યો!" ત્રણેય મિત્રો એકસાથે બોલ્યા.

જ્હોને તેમના માથે હાથ ફેરવ્યો અને કહ્યું, "હંમેશા યાદ રાખજો મિત્રો, સાચાઈનો સાથ ક્યારેય ન છોડવો. અને બીજાની વસ્તુની કિંમત સમજવી."

ફીઓ હજુ પણ ઝાડ પાસે ઉભો હતો, તેનું માથું શરમથી નમેલું હતું. તેને સમજાયું કે લાલચ અને ચોરીનું પરિણામ હંમેશા ખરાબ જ આવે છે.

સલીન, ફલીન અને નલીન ફરીથી પોતાના સોનેરી બોલ સાથે રમવા લાગ્યા, પણ હવે તેમના આનંદમાં જ્હોન પ્રત્યેનો આદર અને કૃતજ્ઞતાનો ભાવ પણ ભળ્યો હતો. જ્હોન થોડીવાર તેમને રમતા જોઈને ત્યાંથી વિદાય થયો. તે એક પ્રવાસી હતો અને તેણે પોતાનો રસ્તો આગળ વધારવાનો હતો, પણ તે દિવસે તેણે બાળકોને તેમની પ્રિય વસ્તુ પાછી અપાવીને અને ફીઓ જેવા ધૂર્તને પાઠ ભણાવીને એક સારું કાર્ય કર્યું હતું.

મેદાનમાં ફરીથી બાળકોની કિલકારીઓ ગુંજવા લાગી, સોનેરી બોલ હવામાં ઉછળી રહ્યો હતો અને સુર્યના કિરણોમાં ચમકી રહ્યો હતો, જાણે કહી રહ્યો હોય કે ભલે ગમે તેટલી મુશ્કેલી આવે, સારા લોકો હંમેશા મદદ માટે હાજર હોય છે. અને ફીઓ, તે દિવસ પછી તેણે ક્યારેય કોઈની વસ્તુ ચોરી કરવાનું વિચાર્યું પણ નહીં. તેને શક્તિશાળી જ્હોન અને પથ્થર બની જવાનો અનુભવ હંમેશા યાદ રહ્યો.

આમ, સોનેરી બોલની આ વાર્તાએ સલીન, ફલીન અને નલીનને આનંદ આપ્યો, ફીઓને એક મહત્વનો પાઠ શીખવ્યો અને જ્હોનની અદભૂત શક્તિઓનો પરિચય કરાવ્યો.